Ümmet-i Muhammed ve Sefaatçileri

Kayıt tarihi : 23/01/09

Bir gün, Rasûlullah (s.a.v.), Hz. Ebûbekir, Hz. Ömer, Hz. Osman, Hz.
Ali, Hz. Fâtima ve Hz. Âise -ridvânullahi tealâ aleyhim ecmaîn- ile
oturmakta idiler. Hepsi de Rasûlullah (s.a.v.)’in huzurunda
bulunuyorlardi.

Rasûlullah (s.a.v.) birden siddetle aglamaga basladi. Öyle bir aglayis ki dayanilmaz. Bunu gören Hz. Ebûbekir söyle dedi:

- Anam-babam Sana feda olsun yâ RasûlALLAH! Niçin agliyorsunuz?

-
Ümmetimin önünde uzun ve zor bir yol, omuzlarinda agir bir yük
ve bir çok da ma’siyetleri bulunmaktadir. Âhirette azaba girerlerse Ben
nasil aglamayayim!

Hz. Ebûbekir duygulanarak:

-
Yâ RasûlALLAH! Sen gönlünü hos tut! ALLAH bana izin verirse, kiyamet
gününde ümmetinin âsileri hakkinda durum vahimlesirse, günahlarinin
tasinmasini hafiflestirmek için onlarin günahlarinin yarisini
yüklenirim.

Rasûlullah (s.a.v.), Ebûbekir’i senâ, tahsîn ve
taltîf buyurarak, ona duâ etti. Sonra Peygamber Efendimiz (s.a.v.), Hz.
Ömer’e yönelerek söyle buyurdu:

- Yâ Ömer! Ebûbekir’in sözlerini isittin. Günahkâr ümmetim hakkinda sen ne yapacaksin?

Hz. Ömer söyle cevap verdi:

-
Yâ Rasûlullah! Ebûbekir’in yapmayi vaad ettigi kadarina benim
gücüm yetmez. ALLAH (c.c.) bana izin verirse, ben de ümmetinin
günahlarinin üçte birini yüklenirim, dedi.

Rasûlullah
(s.a.v.), Hz. Ömer’i senâ, tahsîn ve taltîf buyurarak, ona da dua etti.
Rasûlullah (s.a.v.) sonra Hz. Osman’a dönerek söyle buyurdu:

- Yâ Osman! Benim ümmetimin günahkarlari hakkinda sen ne yapabilirsin?

Hz. Osman söyle cevap verdi:

-
Yâ Rasûlullah! Ben Ömer’in yaptigi kadarini yapamam. ALLAH
(c.c.) bana izin verirse, ben ümmetinin günahlarinin dörtte birini
yüklenirim.

Rasûlullah (s.a.v.), Hz. Osman’i da senâ, tahsîn
ve taltîf buyurarak, ona dua etti. Sonra Rasûlullah (s.a.v.), Hz.
Ali’ye dönerek söyle buyurdu:

- Yâ Ali! Ümmetimin günahkarlari hakkinda sen ne yapacaksin?

Hz. Ali söyle cevap verdi:

-
ALLAH (c.c.) izin verirse, ben elimden gelen bütün iyiligi
yapacagim. Yarin kiyamet gününde Sirat köprüsünün her iki tarafini
tutup asi ümmetinin cehenneme girmesine mani olacagim. Durum
siddetlenirse, onlarin her birinin yerine ben atese girecegim, onlari
cehenneme sokmayacagim, cennete gönderecegim. Rasûlullah (s.a.v.), Hz.
Ali’yi senâ, tahsîn ve taltîf buyurarak, ona dua etti. Sonra Rasûlullah
(s.a.v.), zevcesi Hz. Âise’ye dönerek söyle buyurdu:

-
Yâ Âise! Günahkar ümmetim hakkinda yevm-i kiyâmette sen ne yapacaksin?
Sen onlarin anasisin! Ananin evlâdina himmeti, merhameti gerekir.

Hz. Âise (r.anha):

- Hz. Fâtima’nin huzurunda benim bir sey söylemem uygun düsmez, dedi. Hz. Fâtima söyle cevap verdi:

- “Sen anasin, evladin anasi huzurunda önce konusmasi dogru olmaz.” Hz. Âise söyle söyledi: